بوی بهشت می وزد از بین موی تو
شهر مدینه پر شده از عطر و بوی تو
.
دیوانه ی تو هر که شده سر به راه شد
مجنون شدم که سر بگذارم به کوی تو
.
تو اولین امام شبیه پیمبری
عین پیمبر است همه خلق و خوی تو
.
در کوچه می نشینی و مردم بی اختیار
جلب تو می شوند و می آیند سوی تو
.
مهمانی خدا ، به خدا جای ما نبود
مهمان شدیم ما همه با آبروی تو
.
گفتیم با تو آمده ایم و پناه داد
ما را خدا به خاطر تو بود راه داد
.
ما درد می دهیم و دوا می دهی به ما
بیمار می شویم و شفا می دهی به ما
.
بیمار می شویم و گلایه نمی کنیم
خیر است هر چه درد و بلا می دهی به ما
.
تو باغبان قلبی و این باغ خشک را
آباد می کنی و صفا می دهی به ما
.
فهمیدم از سه مرتبه انفاق زندگیت
هرچه به تو رسد همه را می دهی به ما
.
لقمه نخورده ایم ز دستان هیچ کس
ای سفره دار شهر غذا می دهی به ما ؟
.
در خانه ی تو جای گدا صدر مجلس است
پیش خودت همیشه تو جا می دهی به ما
.
در باز کن که باز فقیر آمده کریم
این بار هم یتیم و اسیر آمده کریم
.
هرکس که بود رفت ز دور و بر امام
افتاده است تفرقه در لشگر امام
.
معلوم می شود همه محرم نمی شوند
حتی اگر زنی بشود همسر امام
.
این زهر لعنتی نفسش را بریده است
بالا نمی رسد نفس آخر امام
.
هنگام دفن او همه گفتند عایشه
تیر نخست را زده بر پیکر امام
.
شکر خدا که موقع پرتاب تیرها
نگذاشتند نگاه کند خواهر امام
.
غارت شده است دار و ندارش ولی کسی
دیگر طمع نکرد به انگشتر امام
.
هرچند مثل داغ تو در عالمین نیست
روزی ولی شبیه به روز حسین نیست