تاریکی دل همه را غرق نور کن

***

تاریکی دل همه را غرق نور کن
این آبروی ریخته را جمع و جور کن

.

شرمندگی من بود آهی که می کشم
سنگین شده است بار گناهی که می کشم

.

امشب خدا کند ملکی بین همهمه
پرونده مرا برساند به فاطمه

.

تا آن گدانواز گداپروری کند
تنها نه من برای همه مادری کند

.

شاید به التماس دلم اعتنا کند
امشب حرم که رفت مرا هم دعا کند

.

شب های جمعه فاطمه از حال می رود
با پهلوی شکسته به گودال می رود

.

شب تا به صبح فاطمه فریاد می زند
با دیدن گلوی حسین داد می زند :

.

” ای کشته ی فتاده به هامون ، حسین من !
وی صید دست و پا زده در خون ، حسین من ! “

.
.
.

علی اکبر لطیفیان

.