تا زمین قدم برداشت آسمان نوشت علی

آسمان که برپا شد کهکشان نوشت علی

.

کهکشان که برپا شد یک جهان نوشت علی

این جهان که معنا شد بیکران نوشت علی

.

بیکرانه ها پر شد لامکان نوشت علی

با هر آنچه که می شد با همان نوشت علی

.

با قلم نوشت علی با زبان نوشت علی

و سپس هر آنچه داشت در توان نوشت علی

.

روی صورتِ انسان روی جان نوشت علی

با غبار او روی چشممان نوشت علی

.

آنقدر نوشت از او تا جهان پر از او شد

تا که دست حق رو شد ذکر عاشقان هو شد

.

پس دو مرتبه روی صورتم نوشت علی

دوست داشت پس روی قسمتم نوشت علی

.

در رگم که جاری شد غیرتم نوشت علی

پا شدم زمین خوردم همتم نوشت علی

.

تا کمی ضعیف شدم قوتم نوشت علی

آمدم ذلیل شوم عزتم نوشت علی

.

پس خدا خودش روی قیمتم نوشت علی

روی بیرق سبز هیئتم نوشت علی

.

آنقدر نوشت علی روی سرنوشت من

تا فقط علی باشد خانه ی بهشت من 

.

روز اول خلقت با علی حساب شدم

در قنوت او بودم تا که مستجاب شدم

.

زیر پای او ماندم تا غبار ناب شدم

بر سرم چنان تابید تا که آفتاب شدم

.

آنقدر که او تابید از خجالت آب شدم

در غدیر چشمانش من هم انتخاب شدم

.

آنقدر نگاهم کرد تا که من خراب شدم

زیر جوشش چشمش ماندم و شراب شدم

.

مِی شدم پیاله شدم مست بوتراب شدم

هی علی علی گفتم در علی مذاب شدم

.

می نویسم از عشقم می نویسم از دردم

غیر دور چشمانش هیچ جا نمی گردم

.

توی محفل ذکرش دُرِّ ناب می ریزند

پای هر علی گفتن هی ثواب می ریزند

.

روی ما فرشته ها هی شراب می ریزند

توی جام خالی ما هی شراب می ریزند

.

روی چشممان خاک بوتراب می ریزند

در شب سیاه ما آفتاب می ریزند

.

روی ما دعاهای مستجاب می ریزند

در حساب فردامان بی حساب می ریزند

.

کبریا که می بخشد این همه به عشق او

چون علی به ما آموخت لااله الا هو …

.

.

.

رحمان نوازنی

.