تا قیامت بنویسم اگر از پروانه

***

تا قیامت بنویسم اگر از پروانه
ندهم جز خبرى مختصر از پروانه

.

زندگى کردن عشاق تماما درس است
می شود یاد گرفت آنقدر از پروانه

.

آبرو را همه از برکت چیزى دارند
عارفان از سحر ؛ اما سحر از پروانه

.

عالمى را نفس سوخته اى زنده کند
معجزه هیچ ندیدم مگر از پروانه

.

سوز معشوق به سوز دل عاشق نرسد
شمع هم سوخته ؛ نه بیشتر از پروانه

.

عاشق آن است که معشوق فروشى نکند
هیچ گه دل نبرد سیم و زر از پروانه

.

آنقدر وصل تو سوزنده تر از هجران است
که نمانده است نه بال و نه پر از پروانه

.

تا سحر سوختنش را به تماشا بنشین
تو فقط اول شب دل ببر از پروانه

.

جگر سوخته ی من خبرش پیچیده
چه بگیرى چه نگیرى خبر از پروانه

.

تا نفس هست مرا دور سرت می گردم
بیش از این بر نمی آید دگر از پروانه

.

پر و بالى که نمانده ست برایم ، اما
آنقدر هست بسازى سپر از پروانه

.

دل به آتش زدم و سعى خودم را کردم
دست تو باز نشد … در گذر از پروانه

.

نوبت شستن پروانه رسید و حالا
تازه فهمید چه می خواست در از پروانه

.

در همان مرحله ى سوختنش می مانم
تا قیامت بنویسم اگر از پروانه

.

.

.

علی اکبر لطیفیان

.