جز بر آن تیغ دو ابروی تو سر نفروشم

***

جز بر آن تیغ دو ابروی تو سر نفروشم

غرقه ی درد ، ولی زخم جگر نفروشم

.

زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم 

.

دل به شب های عزاداری تو خوش کردم

خرقه ی مشکی خود را به سحر نفروشم 

.

گریه آباد شدم ؛ خانه ات آباد حسین

به دو صد درّ و گهر ؛ دیده ی تر نفروشم 

.

دست هایم عوض کرببلا … ؛ می ارزد

ببُریدش ، که پرم را به ضرر نفروشم

.

وقت پرپر زدنم ؛ رقص طرب خواهم کرد

دست را می دهم و باده طلب خواهم کرد

.

پر شکسته به تمنای چمن می آیم

آخر الامر به دیدار تو من می آیم

.

گرچه قسمت نشده تا به حضورت برسم

عطر سیبم که گه از سوی قَرَن می آیم 

.

وقت رجعت که سر از خاک برون می آری

بی کفن سوی تو من پاره کفن می آیم 

.

آن قدر در وسط روضه زبان می گیرم

لال هم گر که بمیرم به سخن می آیم 

.

باز از آن چه که آمد سر تو می گویم

باز از غارت انگشتر تو می گویم

.

.

. ؛

 ؛ حجت الاسلام محسن حنیفی ؛

 ؛. ؛