خانه ای که سر در آن جای چوب پرچم است

***

خانه ای که سر در آن جای چوب پرچم است

چارچوبش تکیه گاه بانویی قامت خم است

.

هم چو سلمان اندرونی رفتن این خانه ها

رزق هر کس نیست حرف محرم و نامحرم است

.

خرج این روضه گرفتن از جگرها می رسد

نوکری با خون دل خوردن همیشه توأم است

.

این که ما نوکر شدیم از ربنای مادر است

مثل عیسی که عروجش از دعای مریم است

.

دست من که نیست نامت گریه در می آورد

کار خورشید است این که روی هر گل شبنم است

.

یا حسینِ سینه زن جانم حسین فاطمه ست

در قرار سینه زن ها پاسخ دم با دم است

.

خوب و بد را می خرند این است رسم کربلا

تلخی چای عراق و شهد شکر با هم است

.

دستْ از این دامن کشیدن تیرگی می آورد

خوش به حال آن که چنگ التماسش محکم است

.

بابت هر روضه ای از روضه های کربلا

باید از جان هم گذشت اما بضاعت ها کم است

.

.

.

حسین قربانچه

.