خاکی اَم بس که زمین خوردم و غفلت کردم
آه دیگر به زمین خوردنم عادت کردم
.
چقدر توبه شکستم ، چقدر برگشتم
چقدر پیش تو احساس خجالت کردم
.
جای تو دل به همه دادم و خارم کردند
رحم کن بر من ساده که حماقت کردم
.
دارد این عمر تلف می شود و می بینم
نه شدم عابد درگاه نه همت کردم
.
مزه ی نام حسین از دهنم دیگر رفت
بس که هی پشت سر خلق تو غیبت کردم
.
دست احسان تو را پس زدم و کج رفتم
جای تو با خود ابلیس رفاقت کردم
.
به امانت شرف و ثروت و جاهم دادی
من آلوده خیانت در امانت کردم
.
یاد بی کس شدنم ، یاد تو افتادم من
سر این سفره فقط صحبت حاجت کردم
.
نظری کن که دگر سمت معاصی نروم
خسته ام بس که از این نفس شکایت کردم
.
نخورد مهر عذاب تو به پیشانی من
همه ی عمر فقط سجده به تربت کردم
.
لذت ماه مبارک سفر کرببلاست
میل شب های حرم میل زیارت کردم
.
تو خودت شاهد من باش که در هیئت ها
از تن بی سر ارباب روایت کردم
.
نیزه دار آمد و افتاد به جان بدنش
وای من کهنه حصیری شده دیگر کفنش
.
.
.
سید پوریا هاشمی
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
