خوشم که شاه رئوفم مرا صدا کرده

***

خوشم که شاه رئوفم مرا صدا کرده

میان این همه مردم مرا سوا کرده

.

مرا کشانده به اینجا دگر عوض بشوم

به بی پناهِ گنهکار اعتنا کرده

.

ز گوشه ی حرمش تا به عرش راهی نیست 

مرا امام رضا عاشق خدا کرده 

.

اگر گره به دلم خورده چاره اش اینجاست

گره ز کار دلم با نگاه وا کرده

.

یقین کنید که سلطان نگفته می بخشد

همین که زائر اویی به تو عطا کرده

.

زمان جلوه ی یا ایهاالرضایی خویش

ز بس که لطف نموده همه رضا کرده

.

به زیر سایه ی ایوان باصفای رضا

دلم هوای نجف ؛ صحن مرتضی کرده

.

بلند بلند به پیری گریه می کنم امشب

شبیه طفل که دست پدر رها کرده

.

صدای پای محرم به گوش می آید 

چه آتشی به جگر روضه ها به پا کرده

.

قسم به ناله ی شب های جمعه ی زهرا

دلم هوای سحرهای کربلا کرده

.

صدا زند پسر من ؛ کدام بی انصاف 

تنت بدون کفن بر زمین رها کرده ؟

.

.

.