خیلی بی کس و تنهایی
آقا غریب دنیایی
آقا ، آقایی

***

خیلی بی کس و تنهایی
آقا غریب دنیایی
آقا ، آقا

.
داغِ تو خیلی سنگینه
خیلی شبیه زهرایی
آقا ، آقا

.
از دنیا ، شدی تو خسته

از مردم ، دلت شکسته

.
تا کوچه شبیه حید

بو رفتی با دست بسته

.
برای دل تو آقا
بمیرم که غریبونه

.
تو مثل مجتبی هستی
رو لب هات لخته ی خونه

.
غریب سامرا آقا

.

باید برای تو جون داد
آقا برا دل خونت
آقا ، آقا

.
عالم برات سیا پوشه
واسه دل پریشونت
آقا ، آقا

.

رو قلب فلک نشسته

این داغی که سینه سوزه

.
جونت رو به لب اورده

این زهری که کینه توزه

.
اونی که ناسزا می گفت
نمک رو زخم تو پاشید

.
بمیرم که توی غربت
به اشک چشم تو خندید

.
غریب سامرا آقا

.

آقا تو لحظه ی آخر
پیشت عزیز تو اومد
آقا ، آقا

.
اما یه روز دلگیری
جدت نفس نفس می زد
آقا ، آقا

.

تنها و بدون لشگر

رو خاکا شهید بی سر

.
لب تشنه دلش شکسته

غرق خون ، رگای حنجر

.
یه خواهر از رو تل می دید
حسینش دست و پا می زد

.
بمیره عالمی واسش
تو گودال مادرش اومد

.
شهید بی کفن ارباب

.

.

.