دخترم بر تو مگر غیر از خرابه جا نبود
گوشه ی ویرانه جای بلبل زهرا نبود
.
جان بابا ! خوب شد بر ما یتیمان سر زدی
هیچ کس در گوشه ی ویران به یاد ما نبود
.
دخترم ! روزی که من در خیمه بوسیدم تو را
ابر سیلی روی خورشید رخت پیدا نبود
.
جان بابا ! هر کجا نام تو را بردم به لب
پاسخم جز کعب نی ، جز سیلی اعدا نبود
.
دخترم ! وقتی که دشمن زد تو را زینب چه گفت ؟
عمّه آیا در کنارت بود بابا یا نبود
.
جان بابا ! هم مرا ، هم عمّه ام را می زدند
ذرّه ای رحم و مروّت در دل آن ها نبود
.
دخترم ! وقتی عدو می زد تو را بر گو مگو
سیّد سجّاد زین العابدین آن جا نبود ؟
.
جان بابا ! بود امّا دست هایش بسته بود
کس به جز زنجیر خونین یار آن مولا نبود
.
دخترم ! آن شب که تنها اوفتادی از نفس
مادرم زهرا مگر با تو در آن صحرا نبود ؟
.
جان بابا ! من دویدم زجر هم می زد مرا
آن ستمگر شرمش از پیغمبر و زهرا نبود
.
دخترم ! من از فراز نی نگاهم بر تو بود
تو چرا چشمت به نوک نیزه ی اعدا نبود ؟
.
جان بابا ! ابر سیلی دیده ام را بسته بود
ورنه یک لحظه دل من غافل از بابا نبود
.
دخترم ! ماشورها بر شعر ” میثم ” داده ایم
ورنه در آوای او فریاد عاشورا نبود
.
جان بابا ! دست آن افتاده را خواهم گرفت
زآن که او جز مادح و مرثیه خوان ما نبود
.
.
.
استاد حاج غلامرضا سازگار
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
