دعای دل شکستگان مگر اثر نداشته
کسی به ناله های او مگر نظر نداشته
شبیه آن کبوتری که بال و پر نداشته
شبیه آن مسافری که هم سفر نداشته
دلش گرفته از غم و شبش سحر نداشته

.

اگر چه وصله داشته لباس های ساده اش
نشسته جبرئیل هم در ابتدای جاده اش
خوشا به حال آن کسی که هست مست باده اش
تمام خانواده ام فدای خانواده اش
خدا از اهل بیت او عزیزتر نداشته

.

ارادتم به پنج تن عمیق و دائمی شده
شکوه خاندان او بهتر از این نمی شده
حسن شبیه مصطفی ، حسین فاطمی شده
خوشا به حال آن کسی که ماه هاشمی شده
علی در آسمان خود جز او قمر نداشته

.

چه قلعه ها که فتح شد فقط به یک خروش او
دخیل بسته ام فقط به چشم باده نوش او
مرا اسیر می کند نگاه می فروش او
فقیر در کنار او ، یتیم روی دوش او
به کوچه های خلوتی که رهگذر نداشته

.

شده ست ذکر یا علی گره گشای کارها
امید ناامید ها ، قرار بی قرارها
ندیده است مثل او کسی به روزگارها
من از زمین و آسمان شنیده ام که بارها
علی گرسنه بوده و کسی خبر نداشته

.

نمانده ثروتی مرا به جز محبت علی
شدم مسافر نجف شبی به دعوت علی
شنیدم از فرشتگان زمان خلقت علی
جهان نمود اقتدا به قد و قامت علی
به قدّ و قامت شهی که سیم و زر نداشته

.

رسیده ام در این حرم به آستان کبریا
زمین و آسمان شده پر از سرود لافتی
به هر طرف که رو کنی رسد به گوش این صدا :
به منکر علی بگو ، بگو که خانه ی خدا
مگر به خاطر علی شکاف برنداشته ؟

.

” اذا البحار سُجّرت ” به تیغ ذوالفقار او
” اذا النّجوم انکدرت ” ز چشم اشکبار او
” اذا الجبال سُیّرت ” زمان کارزار او
پس از شکست عبدود بدان که در دیار او
برای جنگ تن به تن کسی جگر نداشته

.

همیشه شیر بوده در برابر پلنگ ها
شبیه کوه بوده در هجوم پاره سنگ ها
شکسته با غریو او نوای تیز چنگ ها
چنان که فکر می کنم که در تمام جنگ ها
علی زره نداشته علی سپر نداشته

.

شبی بیا و از دل شکسته ام عبور کن
وجود تیره ی مرا دوباره غرق نور کن
در آستان میکده مرا پر از سرور کن
برای تازه واردان شراب کهنه جور کن
که مست رویت از ازل غمی دگر نداشته

.

.

.

احمد علوی

.