ساحت قدس تو ای آینه ی ” آیه ی نور “
***
ساحت قدس تو ای آینه ی ” آیه ی نور “
هست سرچشمه ی آگاهی و شیدایی و شور
.
یافت چون روشنی از نور تو ای ” شمس شموس ” !
زنده شد در دل هر ذرّه تمنّای حضور
.
در و دیوار حریم تو دهد بوی بهشت
صحن و ایوان تو دارد اثر بوسه ی حور
.
” حجّت هشتمی ” و حاجت ما عرض نیاز
ای چو اجداد کریمت به کرامت مشهور
.
سرمه ی چشم کُنَد آیه ی ” فَاخلَع نَعلَیک “
هر مسافر که شود زائر این ” وادی طور “
.
یک نظر دید تو را ” یوسف ” و صد مرتبه گفت :
” قُل هُوَ اللهُ أحد ، چشم بد از روی تو دور “
” نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد “
گر کُنَد از حرم قدس تو در ” توس ” عبور
.
عشق شد فرش ” قدمگاه ” تو چون کرد نگاه
به جمال ملکوتی تو در ” نیشابور “
.
از حدیثی که در آن روز ، تلاوت کردی
موج زد در همه جا سلسله در سلسله نور
.
به تولّای تو ای روحِ ” شب قدر ” قسم
به دعای تو مگر ، سر بزند ” صبح ظهور “
.
دستگیرِ همه شد لطف تو در ” دارالفیض “
دلنوازِ همه شد مهر تو در ” دارِ سرور “
.
” یا مُعینَ الضُعَفا ” ! چشم امیدش به شماست
گرچه عمری ز ” شفق ” سر زده تقصیر و قصور
.
.
.
استاد محمدجواد غفورزاده
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
