وحید قاسمی

.

عزیز فاطمه ای مهربان بی همتا !

دوباره سائلی آمد ، درِ حرم بگشا

.

نشان خانه تان را ز هر که پرسیدم

– نشان سیدی از خانواده ی زهرا –

.

به گریه مردمِ عابر جواب می دادند

برو به کوچه ی رحمت ، محله ی طاها

.

کسی به داد دل من نمی رسد جز تو

بگیر دست مرا خورده ام زمین آقا

.

اگر اجازه دهی داخل حرم بشوم

کنار سفره ی فضلت نشینم ای مولا

.

بزرگ زاده چه مهمان نواز و خون گرمی

گذاشتی دهنم زود لقمه ی خود را

.

مگر سرای تو دارالنعیم عشاق است ؟

هزار لیلی و مجنون نشسته اند این جا

.

امام عسگری ای تکیه گاه امروزم

رها نمی کنمت تا قیامت فردا

.

دعا کنید که همسایه ی شما باشم

جوار چشمه ی تسنیم جنت الاعلی

.

اگر بهشت بیایم ، بدان که بنشینم

به زیر سایه ی مهرت ، نه سایه ی طوبی

.

هوای سامره دارد دل هوایی من

بده برات سفر – جان مادرت زهرا –

.

برای کرببلا خرجی سفر بدهید

به حق چادر خاکی زینب کبری

.

مدینه گر بروم تا سحر دعا خوانم

برای مهدی تان زیر گنبد خضرا

.

یگانه غایت خلقت وجود مادر توست

کجاست مرقد او ؟ خاک بر سر دنیا

.

شنیده ام که غروب مدینه دلگیر است

شبیه حال و هوای غروب عاشورا

.

شنیده ام که نباید ز مشک حرفی زد

به خاطر دل پر درد مادر سقا

.

.

.