منى که هیچ کسى را ندارم الا تو

***

منى که هیچ کسى را ندارم الا تو
دوباره آمده ام درد دل کنم با تو

.

همین که با تو کمی درد دل کنم خوب است
فقط برای تو ‌خود را خجل کنم خوب است

.

کنار سفره ی خود خلوتى به من دادى
چه خوب فرصت هم صحبتى به من دادى

.

چقدر حرف نگفته برای گفتن هست
تو هم همیشه حواست به گریه ی من هست

.

پناه بر تو از این خشکسالی آوردم
برای عرض ادب دست خالی آوردم

.

دلم گرفته ، برایم نشانه ای بفرست
برای بغض گلویم بهانه ای بفرست

دوباره آمده ام سر به زیر گریه کنم
نشسته ام بگذارید سیر گریه کنم

.

دوباره مثل همیشه مرا بغل کردی
همیشه مشکل من را فقط تو حل کردی

.

اگرچه خسته ای و گرچه دلخوری از من
همیشه مطمئنم دل نمی بُرى از من

.

مرا ببخش اگر نامه ام سیاه شده
بیا بگو به ملائک که اشتباه شده

.

گدا رسیده بیا و کرم فروشی کن
برای بنده ی خود باز پرده پوشی کن

.

مرا ببخش اگر سمت معصیت رفتم
بلد نبودم اگر راه را غلط رفتم

.

هنوز نیستم از کرده ی خودم راضی
قبول کن اجلم را عقب بیندازی

.

اگر که توبه نکرده اجل فرا برسد
خدا کند که به دادم امام رضا برسد

.

اگر بناست بمیرم چه حسرتى دارم
هنوز من دو سه تا کربلا طلبکارم

.

منى که لحظه ی افطارها نوا کردم
دم غروب همش یاد کربلا کردم

.

همیشه خواسته ام زیر پرچمش باشم
غروب اول ماه محرمش باشم

.

غروب اول ماه و غروب روز دهم
بمیرم‌ از غم آن ضربه ی دوازدهم

.

.

.

محمدجواد پرچمی

.