من بر فلک امامم من بر ملک شهودم

***

من بر فلک امامم من بر ملک شهودم

ذکر علی الدّوامم من معنی سجودم

.

هم شاهد قیامم  ؛ هم شاهد قعودم

هم مظهر وجودم ؛ هم مُظهر وجودم

.

نور شهود و غیبم  ؛ آئینه ی قلوبم

من باقر العلومم ؛ من کاشف الکروبم

.

من حجت خدایم تفسیر هل اتایم

دلبند مرتضایم ؛ فرزند مصطفایم

.

نور دل حسینم ؛ سجاد را عطایم

من یادگار درد و غم های کربلایم

.

تاریخ کربلا را باید ز من بجویید

گاهی میان روضه از قول من بگویید

.

من چار ساله بودم ؛ دیدم غم و بلا را

می دیدم از مدینه تا شام ابتلا را

.

کس همچو من ندیده مظلوم مبتلا را

تصویر زنده دیدم اوضاع کربلا را

.

من دیده ام خدا را پامال سمّ مرکب

رأس ز تن جدا را در پیش چشم زینب

.

دیدم به روی نیزه هجده سر بریده

در قتلگاه دیدم یک حنجر دریده

.

خورشید کاروان را دیدم به اشک دیده

دیدم که از جسارت رنگ عمو پریده

.

ای تشنه لب حسین جان

.

بر ناقه های عریان بریان دل زنان بود

چشمان غیرت ما گریان بانوان بود

.

من دیده ام هجوم دشمن به دختران را

از خیمه ها فرار اطفال و مادران را

.

با بوته ها هم آغوش ، جان داده خواهران را

بر نیزه های خونین رأس برادران را

.

با نیزه آشنایم با تازیانه همدم

با کعب نِی انیسم با آه و ناله مَحرم

.

ای تشنه لب حسین جان

.

ماتم کشیده ام من ، سیلی چشیده ام من

تهمت شنیده ام من ، بس داغ دیده ام من

.

منزل به منزل از غم مُردم در این اسارت

از بس به عمه هایم شد از جفا جسارت

.

روحیه ی لطیفم خورد از ستم خسارت

گاهی لباس و گاهی رفت آبرو به غارت

.

دشمن به بی حیایی بر عمه ، در حضورم

با تهمت کنیزی زد لطمه بر غرورم

.

.

.