وقف اشک است زندگانی من
***
وقف اشک است زندگانی من
ای که از کودکی شده غم من
آه در قبر من به من برگرد
چون نهالی که اشک پایم ریخت
در عزایت شدم سترگ حسین
السلام ای حقیقت محزون
السلام ای غم بزرگ حسین
.
این زبانی که برده نام تو را
پاسخ ” مَن امام ” خواهد گفت
صورتی که شده ست خیس از اشک
عاقبت بین قبر خواهد خفت
.
یاد کردم ز عاشقانی که
حسرت روضه هات را دارند
پدرانی که این محرم را
زیر سنگ لحد عزادارند
***
چه نوکرایی که همین امسال
منتظر محرمت بودن
.
الان به زیر خاک خوابیدن
عمری به زیر پرچمت بودن
.
همه جان ها فدات
به فدای عزات
.
یا حسین ای آب حیات
یا حسین عالم به فدات
***
مادرانی که مانده از آنان
چادری مشکی و گل لبخند
قد نداد عمرشان که این دهه هم
قیمه ی نذری تو را بپزند
***
هر کسی باشی خوب و بدکاره
یه قاشق از نذر تو رو خورده
.
برا تو گریه می کنن مردا
شبیه مادر پسر مُرده
.
برا قحطی آب
برا طفل رباب
.
موج مزن ای آب فرات
واویلا بر مخدّرات
****
حتم دارم که می خورم حسرت
هرچه خود را برات کم زده ام
آی سنگ لحد بگو به حسین
سنگ او را به سینه ام زده ام
.
زندگانی عزیز بود و شریف
تا زمانی که زیر پرچم بود
دوست دارم که خوب گریه کنم
شاید این آخرین محرّم بود
.
.
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید