چون بیابان که نیازش به نم باران است

***

چون بیابان که نیازش به نم باران است
بیشتر گریه تسلّای دل سوزان است !

.

میکده باز شد و زود دویدیم همه
گفته ساقی سه دهه نوبت سرمستان است !

.

گفتم اصلا نروم ! آخر خطم دیگر !
مادرم گفت برو ! خالق تو رحمان است

.

ما اگر آمده ایم از‌ کرم آل علی ست
اختیار دل رعیت به کف سلطان است

.

رمضان است خدا بنده نوازی کرده
سفره اش باز شده خانه پر از مهمان است

.

خوب و بد ریزه خور حضرت حجت هستیم
پای باباست فقط ! طفل اگر نادان است

.

نوکر آن ست که از‌خویش دعایی نکند
آنچه‌ را‌ خواسته ارباب ! دعایم آن است

.

سی شب ماه خدا را به علی بخشیدند
گریه ی هر شب ما هدیه ی آقا جان است

.

ما در این ماه مبارک به هوای نجفیم
دلمان وقت مناجات دم ایوان است

.

گره کور مرا دست رقیه بدهید
هرچه سختی ست به یمن نفسش آسان است

.

روزه ام روضه اگر داشت خدا می خردش !
خُرّم آن دیده که در روضه فقط گریان است

.

دم افطار من از آب سوالی دارم
آب ! دیدی چقدر کام حسین عطشان است ؟

.

تشنه ای ماند و سپاهی که همه سیراب اند
دشنه هم‌ سوخت دلش ! شمر ولی خندان است

.

آی مادر تو دگر جانب گودال نرو
خاک‌ عالم به سرم یوسف تو عریان‌ است

.

.

.

شاعر : سید پوریا هاشمی

.