کأسُ الولاء ، رَشَفْتَهُ و أنا صَبی
و رَضَعْتَهُ مِن طیب أمی و أبی

***

کأسُ الولاء ، رَشَفْتَهُ و أنا صَبی
و رَضَعْتَهُ مِن طیب أمی و أبی

از جام ولایت نوشیدم ، آن زمان که کودک بودم
از پاکی پدر و مادرم ، گوارا نوشیدم

.

و نَمیٰ بِأعضائی و کلُ مَفاصلی
حَتَی أرتَوی قلبی بأعذَبِ مَشْرَبی

و اعضائم و مفاصلم ؛ با آن ( ولایت ) رشد کرد
تا این که مانند شراب گوارا  ؛ در رگ هایم به حرکت در آمد 

.

للهِ حَمداً ، دائِماً ، مُتَواصِلاً
فَهُوا الذی جَعلَ التَشَّیُعَ مَذهَبی

حمد دائم و پیوسته ، مخصوص خداست
همان خدایی که تشیع را مذهب من قرار داد

.

نَسَبی شَریفٌ بِأنتِسابی لحَیدرٍ
و بهِ تشرّفَ فی البَریَّـهِ مَنسبی

نَسَب من ؛ به خاطر حضرت امیر شریف است
و به خاطر همین شرافت ، نسبم بالاتر از همه است 

.

إنّی تَمَسَّکتُ بِحَبلِ وَلائهِ
فَهُوا النجاه لِکُلِ شَخصٍ مُذنِبی

من ، به ریسمان ولایت چنگ زدم
همانا آن ریسمان ، مایه‌ ی نجات هر شخص گناهکار است 

.

إنَّ الصلاه عَلَى الوَصیِّ فَریضَهٌ
مَفروضهٌ مِثلَ الصلاهِ عَلَى النَبی

همانا درود و سلام بر وصی رسول خدا ، واجب دینی است
مانند درود بر حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه

.

.

.

شاعر : مرتضی حیدری آل کثیر 

.