کبود روی ماهت محو شد در سبز لبخندت

***
کبود روی ماهت محو شد در سبز لبخندت
بهشتی زیر پا داری و عالم گشته پابندت
.
غریبم ، تشنه ام ، سر در گمم ، در بند عصیانم
مرا آزاد کن بانو ! به اعجاز گلوبندت
.
مزار بی نشانت هستی و نام و نشان ماست
شکست ار بغض تو ، پهلوی تو ، نشکست سوگندت
.
عدالت پشت مظلومیت شوی تو پنهان ماند
و سر زد بار دیگر از گلوی سرخ فرزندت
.
تمام عرش ، سرمست شمیم عطر نامت بود
دریغا ، یاس پیغمبر ! چه زود از باغ چیدندت
.
جهان مهر تو بوده است از ازل ، ای سوره ی عفّت
و تا باقی است این دنیا نخواهد یافت مانندت
.
به تن پیوستی آخر پاره ی تن ، عشق کامل شد
گوارا باد دیدارت ، مبارک باد پیوندت
.
.
.
عباس احمدی
.