کربلا کارگاه زینب بود

***

کربلا کارگاه زینب بود
تازه آغاز راه زینب بود

.
این که شد دودمان ظلم سیاه
اثر دود آهِ زینب بود

.
مُهر خون زد به دفتر عشقش
چوب محمل گواه زینب بود

.
گرچه چل روز سرپناه نداشت
یک جهان در پناه زینب بود

.
” و اذالشمس کورت ” شرح
روزگار سیاه زینب بود

.
قتلگاه حسین ، کرب و بلا
شام هم قتلگاه زینب بود

.
پیش یک لشگر مسلح و مست
گریه تنها سلاح زینب بود

.
آن تن تکه تکه تکه شده
به خدا تکیه گاه زینب بود

.
بدنی که سپاه رویش رفت
روزگاری سپاه زینب بود

.
زنده زنده تنی که عریان شد
آبرو‌ دار و شاه زینب بود

.

قطره قطره ز دیده دُر می سفت
با برادر چنین سخن می گفت :

.

پای هر پنج تن بلا دیدم
من تو را روی نیزه ها دیدم

.
سر یک نیزه ی بلند ، حسین
گیسوان تو را رها دیدم

.
بین جمعیتی که سنگ زدند
چهره ی چند آشنا دیدم

.
غیرت الله ، دخترانت را
بین یک عده بی حیا دیدم

.
به غذا لب نمی زنم دیگر
سر سفره سر تو را دیدم

.
کوچه گردیت کوچه گردم کرد
بین این کوچه ها چه ها دیدم

.
ذره ای از بلای کوفه نشد
هر بلایی که کربلا دیدم

.
آه از آن لحظه که زمین خوردی
روی جسمت برو بیا دیدم

.
روی تل دست و پای من گم شد
تا تو را زیر دست و پا دیدم

.
دور گودال غیر سر نیزه
چند تا تکه ی عصا دیدم

.
بعد از آنکه جدایمان کردند
بدنت را جدا جدا دیدم

.

از لباس تنت نمانده نخی
تن غارت شده ” اَ انت اخی ” ؟!

.

.

.

 گروه شعری یا مظلوم

.