آسمان زیر پرت بود زمین افتادی

یک عبا روی سرت بود زمین افتادی

.

نه صدای تو به گوش کسی آن روز رسید

نه کسی دور و برت بود زمین افتادی

.

صورتت خاکی و دستار و عبایت خاکی

مادرت در نظرت بود زمین افتادی

 .

زهر از جان تو آقا جگرت را می خواست

آتشی بر جگرت بود زمین افتادی

.

مثل یک مار گزیده به خودت پیچیدی

خوب شد که پسرت بود زمین افتادی

.

ولی افسوس به میدان دل خون برد حسین

نیزه از پشت زدند و به زمین خورد حسین

.

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت

نه شاه تشنه لبان بر جدال طاقت داشت

.

هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید

عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

.

.

.