آنان که عاشقند به دنبال دلبرند
هر جا که می روند تعلق نمی برند
.
از آن چه که وبال ببینند خالی اند
عشاق روزگار ، سبک بال می پرند
.
پرواز می کنند به هر جا که جلوه ای ست
گاهی ملائک اند و گاهی کبوترند
.
دل را به دست هر کس و ناکس نمی دهند
دلداده ی قدیمی آل پیمبرند
.
آنان که عاشق علی و فاطمه شدند
مدیون خانواده ی موسی بن جعفرند
.
ما عاشقیم عاشق زهرا و حیدریم
ما شیعیان کشور موسی بن جعفریم
.
آدم بدون مِهر تو انسان نمی شود
سلمان بدون عشق مسلمان نمی شود
.
آن گردنی که تیغ تو را بوسه می زند
سوگند می خوریم ، پشیمان نمی شود
.
وقتی کبوتران حریمت گرسنه اند
گندم برای سفره ی ما نان نمی شود
.
باید هزار قرن حکومت کنی مرا
سلطان چند روزه که سلطان نمی شود
.
تو خوب جایی آمده ای سروری کنی
هر رعیتی که رعیت ایران نمی شود
.
جز تو نمی شویم گرفتار هیچ کس
یعنی نمی رویم به بازار هیچ کس
.
تو آسمان عشقی و خورشید گنبدی
خورشید هشتمی و به ایران خوش آمدی
.
تو سجده ای و ساجد و مسجود و مسجدی
تو عابدی و عبدی و معبود و معبدی
.
تو کربلایی و نجفی و مدینه ای
یعنی شهید و شاهد و مشهود و مشهدی
.
نُه چشمه از علوم ، به قلب تو جاری است
با این حساب ، عالِم آل محمدی
.
تو آمدی و آمدنت رفتنی نداشت
مانند آفتاب ، تو در رفت و آمدی
.
ای آبروی جن و ملک خاکبوسی ات
عالم فدای جلوه ی شمس الشموسی ات
.
زائر شدم نسیم ، صدای مرا گرفت
از دستم التماس دعای مرا گرفت
.
یک شب کنار پنجره فولاد ، مادرم
آن قدر گریه کرد شفای مرا گرفت
.
یک پارچه گره زد و تا سال های سال
” سهمیه امام رضای ” مرا گرفت
.
صحن تو ، آسمان تو ، گنبد طلای تو
حتی مجال کرب و بلای مرا گرفت
.
ایمان نداشتم که ضمانت کنی مرا
تا این که آهو آمد و جای مرا گرفت
.
سائل شدن به خاطر منّت کشیدن است
آهو شدن بهانه اکرام دیدن است
.
ای مهربان ترین کرم سفره ی گدا
یا ایها الرئوفی و یا ایها الرضا !
.
امشب خدا کند که تو را ای حضور محض
این قوم اشتباه نگیرند با خدا !
.
ای لطف بی نهایت شب های زائران
یک بار ما ، سه بار شما پیش ما بیا
.
با گریه های توست اگر گریه می کنیم
ای روضه خوان گریه ی ابن شبیب ها
.
یابن شبیب گریه فقط بر غم حسین
یابن شبیب گریه فقط بهر کربلا …
.
یابن شبیب جدّ مرا سر بریده اند
پیش نگاه عمه ی ما سر بریده اند
.
.
.
علی اکبر لطیفیان
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید