اُف بر زمین بگوید اگر اُف به آمنه

***

اُف بر زمین بگوید اگر اُف به آمنه

چشم زمان زمان توقف به آمنه

.

تسبیحی از ستاره به دستش گرفته است

حق می دهد مجال تصرّف به آمنه

.

از سادگی صفا شده مهمان خانه اش

اصلا نیامده ست تکلّف به آمنه

.

من فکر می کنم که خداوند در ازل

بخت بلند کرده تعارف به آمنه

.

عالم دخیل دامن راحیل دیگری ست

پیداست از توسل یوسف به آمنه

.

از برکت محمدش او هم به عرش رفت

حق داده است اذن تشرف به آمنه

.

شوق صله مجال تلفظ به من نداد

شعرم از احتیاج دلم گف (ت) به آمنه

.

این دل که با امید در ابواء دخیل بست

از طیف شاعران مدینه نرفته است

.

شخصیتی ستوده و برجسته مصطفی

معنا دهد به واژه ی وارسته مصطفی

.

او تا سپیده دم همه شب سر به سجده داشت

الگوی ناب ؛ بنده ی شایسته مصطفی

.

بالذات عقل کامل و بالفطره عالم است

کاری نکرده است ندانسته مصطفی

.

تا حُسن عاقبت به همه ارمغان دهد

با جان و مال خویش کمر بسته مصطفی

.

مرد جهاد بود که طائف به چشم دید

با ابروی شکسته نشد خسته مصطفی

.

نفرین نکرد امت خود را رسول مهر

سرشار از محبت پیوسته مصطفی

.

شور و شکوه و روح اذان است و می دهد

پس حیثیت به گنبد و گلدسته مصطفی

.

بیش از علی که عاشق زهرای اطهر است

باشد به عشق فاطمه وابسته مصطفی

.

هست علی ست بسته به هستی فاطمه

هستی فاطمه همه از هست مصطفی

.

بالا گرفت بین تمامی دست ها

دست امام فاطمه را دست مصطفی

.

وقتی دهد برات مدینه خدا کند

باشم میان جمله ی فهرست مصطفی

.

هستیم بر ارادت خود پایبند تر

هدیه به محضرش صلواتی بلندتر

.

در زمره ی بشر نه همانا پدیده است

او را خدا برای خودش برگزیده است

.

خورشید هم به یاد ندارد طلوع وی

چرخ و فلک شبیه محمد ندیده است

.

او را نخست قبل ظهور ستاره ها

با دست خویش حضرت حق آفریده است

.

پایان شام زنده به گوری دختران

در ظلّ آفتاب هدایت دمیده است

.

دل های ما به هم شده نزدیک شام عید

با دست او نسیم محبت وزیده است

.

دستش میان سفره ی ما نان گذاشته

همواره بانی نعمات عدیده است

.

از آسمان به سمت زمین می کند شتاب

باران برای بوسه به پایش رسیده است

.

بی مرتضی تمامی ابیات ابتر اند

ذکر علی به داد قصیده رسیده است

.

با این که هست جشن رسول خدا ولی

خشنودی پیمبر و زهرا بگو علی

.

بانی فیض ؛ فیض مجدد فقط علی ست

مستم دلیل مستی بی حد فقط علی ست

.

انگشتری دهد به گدا در رکوع خود

بر عجز مستمند مقیّد فقط علی ست

.

میراث مرتضاست کرامات مجتبی

عمری ابالکریم زبانزد فقط علی ست

.

میل سفر نمی کنم الا سوی نجف

مقصود من ولایت و مقصد فقط علی ست

.

بی خود که محو گنبد و گلدسته نیستم

نقش و نگار پرچم گنبد فقط علی ست

.

دزد است آن که تکیه زده جای مصطفی

اهل سقیفه صاحب مسند فقط علی ست

.

هر شیر پاک خورده قسم یاد می کند

نفس و دم و وصی محمد فقط علی ست

.

آن کس که می برد عتباتم فقط رضاست

آن که دهد حواله ی مشهد فقط علی ست

.

در بند حیدرم نه که در بند قافیه

ارباب تا قیام قیامت فقط علی ست

.

اول سری به خاک نهاده ادب کنم

دوم از او برات مدینه طلب کنم

.

.

.

علیرضا خاکساری

.