ای جلوه ی جلال و جمال خدا ، علی

یا مظهرالعجائب و یا مرتضی علی

.

.

” پدر شکافته فرق و پسر بریده گلو

تو گریه زین پسر و آن پدر دریغ مکن “

.

.
از شهریار پیرِ زمین گیر؛ دست گیر
ای دستگیر مردم بی دست و پا علی

.

جز یک نسب که از تو به خود بسته چیستم

من آنچنان که آل علی هست نیستم

.

اما مرا هم ای علی از خود مران که من

تا چشم داشتم به حسینت گریستم

.

.

.