ای عبور سبز نخلستان بدوش

باز هم از ذهن نخلستان بجوش

.

تیغ دستت بس که بر صحرا نشست

شد کویر از دست تو خرما فروش

.

یوسف آهِ تو عمری بین چاه

می وزد در خویش و می گرید خموش

.

کودکی دارد صدایت می کند

کفش های وصله دارت را بپوش

.

باز هم از کاسه ی طفل یتیم

شربت شام تجلی را بنوش

.

.

.

شیخ سید رضا جعفری

.