با روضه خطبه خواند به لحن محن رباب
زینب ترین روایت یک شیرزن رباب

.

رویم ندیده روی سپیدم نموده ای
با توست روی فاطمه در این سخن رباب

.

یک سال گرچه سوخته ای زیر آفتاب
در سایه ات نشسته بهشت عدن رباب

.

با این که کربلا وطنش شد پس از حسین
دیگر نماند بعد پسر در وطن رباب

.

در مجلسی که مرثیه خوانش رقیه است
زینب خطیب می شود و سینه زن رباب

.

در راه شام خیره به گهواره ی فراق
گاهی سکینه است ولی عمدتاً رباب

.

بر نیزه رفته است ولی بی کفن که نیست
قنداقه شد به قامت طفلت کفن رباب

.

قربان سوز آذری روضه های تو
” سولموش علیِّ اصغره لای لای دیَن رباب “

.

بس کن عروس فاطمه از دست می روی
تازه عروس را چه به لطمه زدن رباب

.

.

.

ابوالفضل عصمت پرست

.