محمد بیابانی

.

ببر از سینه ی جهان غم را
شاد کن با ظهور ، عالم را

.

خوب و بد میهمان بزم توایم
بخر این جنس های درهم را

.

دوست داریم با تو گریه کنیم
چون محرم پس از محرم را

.

مثل چشمان خویش جوشان کن
جوی این اشک های نم نم را

.

در حدیث است می کند خاموش
اشک ما آتش جهنم را

.

طالب خون کربلا برگرد
و برافراز بیرق غم را

.

روی کعبه به احتزاز درآر
با دم یا حسین ، پرچم را

.

نذرتان کرده بودم این یک ماه
در توان خود آنچه دارم را

.

دارم امید تا قبول کنی
به زیادی لطفت این کم را

.

درد من کربلاست ؛ میدانی
اربعین لطف کن دوایم را

.

.

.