جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد

***

جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد
آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد

.

گریه ها می کرد تا امت شود بیدار … حیف
از صدای گریه اش امت فقط بی خواب شد

.

پشت در آمد بگوید ، گوش عالم بشنود
ارث دریا بود آنچه قسمت مرداب شد

.

تا پدر بود آمدن در خانه اش آداب داشت
به گواه شعله ها این کار بی آداب شد

.

بشکند دستی که پای شعله را اینجا کشاند
باب را آتش کشید آتش کشیدن باب شد

.

حضرت صدیقه از گستاخی مسمار نه
از طناب دور دستان علی بیتاب شد

.

ما نمی دانیم، نَعلُ السیف * می داند چرا
” مرتضایم را نبر ” ”  فضه مرا دریاب ” شد

.

کربلا مسمار در با انشعاب بیشتر
با شتاب این بار سمت تشنه ای پرتاب شد

.

بعد مادر علت مرگ تمام عاشقان
آتش و مسمار و سیلی و صدای آب شد

.

* نَعلُ السَیف : آهنی است که در انتهای غلاف شمشیر وجود دارد برای اینکه وقتی شمشیر از غلاف بیرون کشیده می شود ، غلاف تعادل خود را دور کمر شخص حفظ کند.

.

.

.

مرضیه نعیم امینی

.