در سحر چشم که گریان بشود خوب‌ تر است

سائلت پاره گریبان بشود خوب‌ تر است

. 

گرچه موسی ست مناجاتی طور تو ولی

گر خدا همدم چوپان بشود خوب‌ تر است

 .

روسیاهی که به همراهی خوبان برود

بر در کهف نگهبان بشود خوب‌ تر است

. 

ابر رحمت توئی و از همه من تشنه‌ ترم

تشنه گر خرج بیابان بشود خوب‌ تر است

. 

اندکی نیز مرا هم بنشان پیش خودت

میزبان همدم مهمان بشود خوب‌ تر است

.  

تا درستم نکنی دست از‌ این در نکشم

این گدا دست به دامان بشود خوب‌ تر است

. 

بعد هر معصیت از خوف به هم می‌ریزم

عبد اگر زود پیشمان بشود خوب‌ تر است

. 

آنقدر سینه زنم تا که نجاتم بدهی

آتش‌ اینگونه گلستان بشود خوب‌ تر است

.  

اشک خوب است که با مرثیه آغشته شود

فیض وقتی که دو چندان بشود خوب‌ تر است

. 

نام ارباب خودش مظهر اسماء خداست

ذکر العفو حسین جان بشود خوب‌ تر است

.

گر بنا هست کسی واسطه ی ما بشود

ضامنم شاه خراسان بشود خوب‌ تر است

***

امر کردی در همه اوقات فَابکِ لِلحسین
کربلا و عمه ی سادات فَابکِ للحسین

.

بین قیل و قال افتادی و پا خوردی حسین
از جلو شمشیر و خنجر از قفا خوردی حسین

.
ناله ی یا ربنایت قطع شد ای تشنه لب
آب را می خواستی ! نیزه چرا خوردی حسین !؟

.
پیرمردی آمد و از دور می دیدم … ولی …
… کاش می مردم نمی دیدم عصا خوردی حسین

.
بر روی جسمت چرا رفتند و بازی می کنند !؟
در شلوغی تهِ گودال تا خوردی حسین

.

.

.