سخت محتاجم به خلوتگاه طور سامرا
قلب تاریکم شده محتاج نور سامرا
.
می شود دل ، گیرِ این منزل اگر عاشق شود
با دو لقمه نانِ حضرت ، از تنور سامرا
.
سهم دوری را دل دیوانه بر هم می زند
با سلامی بر امامان صبور سامرا
.
با وجود این کریمان هرچه تحریمش کنند
جای حیرت نیست می چرخد امور سامرا
.
پَست را آقا و کوچک را عزیزش می کنند
پادشاهی را ببین در چشم مور سامرا
.
شکر حق که دور تا دور حرم ساکن شدند
شیعیان عاشق و جِیْشِ غیور سامرا
.
تا خود بحر النجف هم می رسد این بوی خوش
عطر لیموی حرم از راه دور سامرا
.
لالم از توصیف این لذت ، چشیدن لازم است
خواندن یک جامعه دور قبور سامرا
.
غالبا هر کس حرم رفته روایت کرده از
نیمه شب های غریب و سوت و کور سامرا
.
با وجود این ضریح سبز چوبی می رسد
بوی مادر از حریم جمع و جور سامرا
.
عاقبت این شهر را مهدی گلستان می کند
می رسد یک روز هم روز سرور سامرا

.

.

.

 محمدجواد شیرازی

.