سپاه پلک هایش چند لشکر را تکان می داد

علی با خطبه خوانی قلب منبر را تکان می داد

.

به وقت ظهر سلمان را کرم می کرد و حاتم را

عیار راستگویی اش اباذر را تکان می داد

.

خودش نه پلک بر هم می زد و اینگونه بی پیکار

دل هر مالکی مانند اشتر را تکان می داد

.

به یک ضربه سرش را می برید از تن به آسانی

به سختی آن که وقت جنگ پیکر را تکان می داد

.

و جبرائیل درسش را به حیدر چون که پس می داد

علی ابن ابیطالب فقط سر را تکان می داد

.

نه در دنیا دل ما را که نام مرتضی قطعا

به وقت مرگ هم اعضای نوکر را تکان می داد

.

میان گرد و خاک جنگ تا او را ببیند هم

علی بود آن که از جایش پیمبر را تکان می داد

.

همیشه بعد دیدار علی از بس تحیّر داشت

یکی باید می آمد دوش قنبر را تکان می داد

.

.

.