شرمنده ام که سوخت میان شرر پرت
آتش گرفت باغ گل لاله در برت

.

شرمنده ام که مشک اباالفضل پاره شد
شرمنده ی رباب شد و کام اصغرت

.
مهلت نداد عمود به قولش وفا کند
عباس من که آب شد از آه آخرت

.

زینب حلال کن پسرم را حلال کن
قسمت نشد صدات کند چون برادرت

.

دست شکسته خون ز دو چشمان خون گرفت
خیلی شدم دوباره بدهکار مادرت

.

ای من فدای ناله ی روی بلندی ات
شرمنده ام که رفت ز دستت برادرت

.

سم ستور قسمت آن جسم پاک شد
بالای نیزه رفت سرش در برابرت

.

عباس رفت و آتش لشکر بلند شد
آتش گرفت چادر و دامان و معجرت

.

ای مادر بهشت ، تو را غصه ها شکست

هر بار بی قراری زینب تو را شکست

.

بر سر گرفت چادر زهرا سکوت کرد

آهی کشید و بغض لبت بی هوا شکست

.

هر بار یاد فاطمه کردی دلت شکست

وقتی دلت شکست ، دل مرتضی شکست

.

ای هم نفس ترین علی بعد فاطمه

قلبت میان غربت یک ماجرا شکست

.

وقتی حسین رانده شد از شهر مادری

باید نوشت حرمت آل عبا شکست

.

عباش شد ستاره ی دنباله دار تو

تا کربلا رسید ، در کربلا شکست

.

یک عمر گریه کردی و گفتی فقط حسین

ای مادر بهشت تو را غصه ها شکست

.

.

.