میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت

.

درست مثل فدک پاره پاره شد جگرش
شبیه مادر خود حال رو به راه نداشت

.

میان حجره کسی وقت احتضار نبود
چرا که فاطمه هم طاقت نگاه نداشت

.

بگو به آب که پاکی همیشه دعوی اوست
به تشنه ای نرسیدن مگر گناه نداشت

.

سپاه حرمله در پشت در به صف بودند
حسین بود و عطش ، یک نفر سپاه نداشت

.

نبود نیزه به دیوار تکیه زد یعنی
پناه عالمیان بود و خود پناه نداشت

.

برای کشتن او زهر بی اثر می ماند
میان سینه اگر داغ قتلگاه نداشت

.

برای غربت او چشم هیچ کس نگریست !!
کبوتر حرمش اشک ذوالجناح نداشت

.

.

.

حجت الاسلام محسن حنیفی

.