می گذارم روی هر چه دست ، باران گفته است

***

می گذارم روی هر چه دست ، باران گفته است
می رسد هر چه به ذهنم ، ابر از آن گفته است
از تو دریا با مضامین فراوان گفته است
باد از عطر حضورت دست افشان گفته است
صبح با تسبیح تو ” یا حَی و سُبحان ” گفته است
.
درک تو بیرون از این تاریخ و این جغرافی است
گفته ایم آن را که حَدِ وزن و وسع قافیه است
هر سروده ، هر غزل ، تعبیر رویابافی است
هرکه هرچه گفته از تو باز هم ناکافی است
باید اول گفت وصفی را که قرآن گفته است
.
باید اول گفت ” اِنا ” بعد ” اَعطَیناک ” را
ای که ظاهر کرد از نورت خدا افلاک را
داده تشریف تو لطفِ آسمانی خاک را
ذکر تو از هر سری انداخت فکرِ تاک را
تاک گرچه عمری از تو پای کوبان گفته است
.
جز خدایت ، هیچ کس نشناخته ذاتِ تو را
پر نکرد الا خدا و ذکرش اوقات تو را
از علی پرسید باید ، شرح حالات تو را
ای که قرآن نیز بخشی از کمالات تو را
در نساء و مومنون و آل عمران گفته است
.
ای اقامه از تو پر ، لبریز از نامت اذان
ای ” صِراطَ المُستَقیمی” که سخن رفته از آن
ای میانِ کافران شهر ، وحیِ ناگهان
گفته آن که از تو و حق تو با نامحرمان
گوئیا از آینه در شهر کوران گفته است
.
جام های تشنگی را کوثر تو سیر کرد
گوشه ای از خانه ات ” جَنات ” را تعبیر کرد
خشت خشت اش ، آیه ی آئینه را تفسیر کرد
شمعِ شب هایش چراغِ ماه را تحقیر کرد
بی تو روز روشن از شامِ غریبان گفته است
.
برتری داده خدایت بر نساء العالمین
ای سیادت ، سهمت از آورده ی روح الامین
برگزیده حق تو را کفو امیرالمومنین
با خودش ، هرگز ندیده این بزرگی را زمین
این شکوهی که زمان از آن دو چندان گفته است
.
در نمازِ خویش معنی کرده ای تسلیم را
جای دادی در قنوت خود امید و بیم را
آبرو بخشیده ای با کوثرت تسنیم را
من نمی خواهم بدون یادِ تو تقویم را
برگ برگش گرچه از فصلِ بهاران گفته است
.
حرف دارد سینه ام از اتفاقِ مبهمی
درد و داغی که نخواهد داشت با خود مرهمی
حرف دارد ، می گدازد سینه از شرحِ غمی
من نخواهم گفت اما چادر خاکی ، کمی
در میانِ کوچه ها از برگ ریزان گفته است
.
حرف دارد سینه ام از سیلی نامردها
زهره ی زهرا کجا و آن بیابانگردها
مادری در کوچه تنها شد میان دردها
تیره شد خورشید رویش در هجوم گردها
سطر سطرِ داغ را نظمی پریشان گفته است
.
کاش با تو در میان کوچه فرزندی نبود
روز پایان یافت اما با تو لبخندی نبود
دیگرت در زندگی روزِ خوشایندی نبود
ای که در شان و شرف با تو همانندی نبود
این سخن را نامسلمان و مسلمان گفته است
.

.

.
امیر رسولی

.