کنار کوچه ی بنی هاشم

دلم رو خاک غربت افتاده

.

کنار تربت مزاری که

مجاور امام سجاده

.

دلم امشب شده زائر 

دخیلم آقا یا حضرت باقر 

.

مزار اون که جدشو دید و

تموم قصه رو به خاطر داشت

.

پر از حماسه ی حسینی بود

مدینه تا امام باقر داشت

.

دلم امشب شده زائر 

دخیلم آقا یا حضرت باقر 

.

دل زمین می سوزه از داغی

که تا ابد تو سینه می مونه

.

نشون غربت شما روی

پیشونی مدینه می مونه

.

امام عالمی و عمامه ت

مدار آسمون و افلاکه

.

اما جای گلدسته و گنبد

تموم صحن مرقدت خاکه

.

شده داغ دلم تازه

یه روز شیعه مرقدت رو می سازه

.

غریب آقام غریب آقام

دخیلم آقا یا حضرت باقر

.

یه عمره روضه خوندی و

روضه برای مکتبت رسالت بود

.

میون روضه گریه های تو

برای عمه ی سه سالت بود

.

تو همسفر کنار زینب با

سر شهید کربلا بودی

.

تو هم شبیه عمه آماجِ

باران تازیانه ها بودی

.

پر از اشک و تب و تابم

پریشون کربلای اربابم

.

.

.