از دل شب زده ی مکه سحر می آید
عاقبت عمر شب شهر به سر می آید

.
بال جبریل روی خاک زمین فرش شده
دارد از عرش خداوند خبر می آید

.
آسمان مات و زمین مات و زمان مبهوت است
مادری در بغلش قرص قمر می آید

.
حضرت آمنه لبخند روی لب هایش
جای باباش چه خالی ست پسر می آید

.
او پسندیده ی حق است و دلیل خلقت
پس به او نام محمّد چقدر می آید

.
رد شد از کوچه ی معشوقه ی ما باد صبا
هر سحر بوی خدا بین گذر می آید

.
آمده عرش زند بوسه به خاک گذرش
سیزده نور دگر جلوه کند پشت سرش

.

امشب از مرتبه و نام و نشان باید گفت
رونمای کسی از دادن جان باید گفت

.
همه جا عطر سلام و صلواتش پیچید
بر سر مأذنه ها باز اذان باید گفت

.
از قدم هاش ببین کنگره ها می شکنند
امشب از لحظه ی تغییر زمان باید گفت

.
با رسولان خدای ازلی از شأن
مقتدای همه پیغامبران باید گفت

.
خشک دریاچه و آتشکده خاموش شده
امشب از معجزه ی یک جریان باید گفت

.
لرزه بر پیکره ی لات و هبل افتاده
از به سر آمدن عمر خزان باید گفت

.
همه مهمان کرامات خداوند شدند
از کرمخانه ی پیغامبران باید گفت

.
لحظه ی آمدنش معجزه ها شکل گرفت
بشری آمد و تندیس خدا شکل گرفت

.

آمدی تا که زمین عرصه ی محشر باشد
حال دیروز دل غمزده بهتر باشد

.
تو که هستی که خداوند تو هنگامه ی وحی
پیش تو خواست که جبریل کبوتر باشد

.
تا ببینی رخ خود آیینه ای لازم نیست
پیش چشمان تو کافی ست که حیدر باشد

.
خطبه خوانی تو بر منبر عرش است دگر
حاجتی نیست دگر بهر تو منبر باشد

.
به بزرگیت رسولان خدا معترفند
نیست در رتبه کسی با تو برابر باشد

.
حق نوشته است که یک نیمه ی تو با حیدر
دخترت فاطمه هم نیمه ی دیگر باشد

.
حق نوشته است که از بین مریدان رسول
هر که شد شیعه ی مولای نجف سر باشد

.
شکرلله که همه هم وطن سلمانیم
ما در اسلام فقط پای علی می مانیم

.

ششمین حجت حق روی زمین پیدا شد
برهوت دل من با قدمش دریا شد

.
صادق آل پیمبر که به دنیا آمد
آسمان در شعف از مژده ی اعطینا شد

.
سر خورشید به خاک قدمش افتاده
قصر گهواره ی او قلب همه دنیا شد

.
برکت های خدا را به زمین آورده
خاک بی جان به دم فاطمیش احیا شد

.
پای درسش زده زانو به خدا روح الامین
گره های همه با بردن نامش وا شد

.
نام او جعفر و شد کنیه اباعبدالله
کنیه اش گفتم و دل زخمی عاشورا شد

.
کنیه اش گفتم و دیدم سفر کرببلا
به نسیم نفس حیدریش امضا شد

.
شیعه ی جعفریم سرخوش از این تقدیرم
حضرتش امر کند جان بدهم می میرم

.

.

.

مسعود اصلانی

.