الا اى مادر باب الحوائج
تویى تاج سر باب الحوائج

.
تویى سرچشمه ی جود و سخاوت
که هستى مصدر باب الحوائج

.
تو هستى ریشه ی این نخل پر بار
بقاى کوثر باب الحوائج

.
بیا امشب که چشمت گشته‏ روشن
ببر ما را بر باب الحوائج

.
بخوان ما را در این میلاد عباس
غلام و نوکر باب الحوائج

.
بگو از این عزیز آل حیدر
بگو در مقدمش از حال حیدر

.
على بار دگر زیور گرفته
عطا از حضرت داور گرفته

.
به مقصودش رسیده شکر گوید
دو چشمش بویى از کوثر گرفته

.
ببوسد دست هاى نازنینش

چو این نوزاد را در بر گرفته

.
اگرچه نیست زهرا هست زینب
برادر را بغل خواهر گرفته

.
حسین و مجتبى مدهوش اویند
که دل از هر دل و دلبر گرفته

.
کریمى حسن در دست هایش
که او را ذوالکرم کرده خدایش

.
کسى همپایه ی آن باوفا نیست
کسى مانند او اهل دعا نیست

.
به پیشانى نشان سجده دارد
دلى چون او گرفتار خدا نیست

.
به کامش ریخته علم لدنى
اگر چه اوج علمش بر ملا نیست

.
بدون نام او سوگند بر عشق
که نامى از حسین و کربلا نیست

.
ز بس از خود نشان داده کرامت
دلم باور ندارد او خدا نیست

.
خدایى خدا در دست عباس
تمام ماسوى سرمست عباس

.
مقامش در سما باب‏ الحسین است
براى انبیاء باب الحسین است

.
تمام اختیار عشق با اوست
که از سوى خدا باب‏ الحسین است

.
اگر از حضرت زهرا بپرسى
بگوید پور ما باب‏ الحسین است

.
براى هر که اشک دیده دارد
شه مشکل گشا باب ‏الحسین است

.
ز خاک علقمه گردیده معلوم
که او در کربلا باب‏ الحسین است

.
چو سقّا بود اما تشنه ی آب
” بنفسى انت ” بر او گفته ارباب

.

حماسه آفرین کربلا اوست
امیر دومین لافتى اوست

.
نشد شمشیر در دستش بگیرد
عیان سازد همان شیر خدا اوست

.
حریم علقمه در یاد دارد
عزیز حضرت خیرالنساء اوست

.
بگوید مشک پاره پاره با ما
عطش گوید به عالم باوفا اوست

.
چه لب هایى به دست او نشسته
تقرب آفرین اولیا اوست

.
به وصفش این کلام آخر بیان‏ است
عموى حضرت صاحب ‏زمان است

.

.

.

جواد حیدری

.