برای دوری ات آهِ جگر بهانه گرفت

شکست بغض نهان ، چشمِ تر بهانه گرفت

.

خوشا به حال دلم ، از فراق و هجرانت

خودش به جای هزاران نفر بهانه گرفت

.

همین زمان که دعا می کنی برای دلم

همین دقیقه دلم بیشتر بهانه گرفت

.

دمی ز ماه رخت پرده را کنار بزن

برای دیدن رویت قمر بهانه گرفت

.

همیشه هر که دلش سوخت از غم هجران

به اشتیاق نگارش سحر بهانه گرفت

.

فدای اشک رقیه تمام هجران ها

چقدر زیر کتک ، در گذر بهانه گرفت

.

همین که صوت پدر شد بلند از نیزه

دوید و خورد زمین پشت سر ، بهانه گرفت

.

بگیر درس وصال از سه ساله ی ارباب

رسید دلبر او آن قدر بهانه گرفت

.

.

.

محمدجواد شیرازی

.