بی تو در بین حرم بانگ عزا افتاده

***

بی تو در بین حرم بانگ عزا افتاده
” وای قاسم ” ، عوضِ ” وا عطشا ” افتاده
.
چاره ای کن که نمانند به روی دستم
عمه ات از نفس و نجمه ز پا افتاده

.

گیسوی مادر تو باز شده در خیمه
تا که گیسوی تو در دست بلا افتاده
.
کار ، کار نظر شوم حرامی ها بود
اگر این لاله ی انگشت نما افتاده
.
به دلم ماند عمو نَه ، که بگویی بابا
لبت از زمزمه و خنده چرا افتاده  ؟
.
خیز شاید کمکِ لرزش پایم باشی
کارم از رفتن اکبر به عصا افتاده
.
شده دشوار تماشای تو از سمت حرم
چقدر سنگ میان تو و ما افتاده
.
لشگری قصد طواف تو رسید و رد شد
بدنی حال در این سعی و صفا افتاده
.
دست در زیر تنت برده ام و می پرسم
بین این ساقه چرا این همه تا افتاده ؟
.
قد کشیدی کمی از پا و کمی از سینه
بین اندام تو این فاصله ها افتاده
.
هر کجا تاخته اسبی کمی از تو رفته
لخته خونت همه جا در همه جا افتاده
.
کاکلت کنده شد و حرمله در مشتش برد
اثر پنجه ی او در سر و پا افتاده
.
می برم تا در خیمه قد و بالایت را
چند عضوی ز تو ای وای کجا افتاده ؟
.
شیشه یِ عمرِ من آرام نفس کِش بدجور
استخوان های شکسته به صدا افتاده
.
ای ضریحِ حسنم ، زود مُشبّک شده ای
در حرم با تو دم ” واحسنا ” افتاده

.

.

.