خوشا به حال کبوتر که بال و پر دارد

***

خوشا به حال کبوتر که بال و پر دارد

قفس ندارد و از آسمان خبر دارد

. 

خوشا به حال فرشته که نه زن است ، نه مرد

خوشا به حال فرشته که کرّ و فر دارد

 .

خوشا به حال همه غیر من ؛ همین مردی

که باد می خورد و خاک زیر سر دارد

. 

همین به گریه دلش خوش ، همین که چشم امید

به دست خالی این سیل رهگذر دارد

. 

منی که مانده برایم فقط همین قوطی

که چند دانه‌ ی کبریت بی‌خطر دارد

. 

مرا نجات بده از فضای کوچک خویش

اگر چه قبر ، ولی هر اتاق در دارد

. 

میان گریه‌ ی خود چند قطره خون دیدم

کسی نگفت به من اشک هم جگر دارد

. 

تو یا که هرکس دیگر – شما یکی هستید –

چه فرق می‌ کند این بار را که بردارد ؟!

.

.

.

شیخ سید رضا جعفری

.