دلگیرتر از سینه ی تنگم قفسی نیست
***
دلگیرتر از سینه ی تنگم قفسی نیست
در خانه ی تنهایی من هم نفسی نیست
تنهاتر از این بی کس دلمرده کسی نیست
من یکسره فریادم و فریادرسی نیست
در حسرت آغاز بهار است کویرم
.
وقتی که به موی تو مسیر دلم افتاد
صدها گره ی کور سرِ مشکلم افتاد
شور لب تو بر بدن ساحلم افتاد
صد شکر که در خانه ی تو منزلم افتاد
در پیچ و خم عشق تو در آمده پیرم
.
آغاز بهار است صدای قدم تو
جنگل شدم از آب و هوای قدم تو
سر می دود از شوق برای قدم تو
چشمان مدینه شده جای قدم تو
از هرچه به غیر از قد و بالای تو سیرم
.
جان همه ی شهر به گیسوی تو بسته است
نان همه بر همت بازوی تو بسته است
بند دل عیسی به دم هوی تو بسته است
طاقی است دل ما که به ابروی تو بسته است
با دست تو ورز آمد از آغاز خمیرم
.
با آمدنت ختم شده غصه ی بابا
لبخند تو شد ساحل آرامش دریا
شد بسته در تهمت بی پایه و بی جا
مبهوت شد از ذره ای از علم تو یحیی *
گفتی که من از طایفه ی علم غدیرم
.
خورشید شدی ساقی این نور علی شد
نوری نبوی آمد و منشور علی شد
آتش خودِ حق بود ولی طور علی شد
تأکید به مستی شد و انگور علی شد
از عقل جدا شد سرِ این کوچه مسیرم
.
حرف از علی و آینه ها شد چه به جا شد
دستم پُر باران دعا شد چه به جا شد
غم ، پشت سرم آبله پا شد چه به جا شد
این شعر فقط صرف خدا شد چه به جا شد
از شعله ی این راز گُل انداخت ضمیرم
.
* یحیی بن اکثم
.
.
.
محمد بختیاری
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
