مرا که دانه ی اشک است ، دانه لازم نیست

به ناله انس گرفتم ، ترانه لازم نیست

.
ز اشک دیده به خاک خرابه بنوشتم

به طفل خانه به دوش آشیانه لازم نیست

.
نشان آبله و سنگ و کعب نی کافی ست

دگر به لاله ی رویم نشانه لازم نیست

.
به سنگ قبر من بی‌ گناه بنویسید

اسیر سلسله را تازیانه لازم نیست

.
عدو بهانه گرفت و زد و به او گفتم :

بزن مرا که یتیمم ، بهانه لازم نیست

.
مرا ز ملک جهان گوشه ی خرابه بس است

به بلبلی که اسیر است لانه لازم نیست

.
محبتت خجلم کرده ، عمه دست بدار

برای زلف به خون شسته ، شانه لازم نیست

.
به کودکی که چراغ شبش سر پدر است
دگر چراغ به بزم شبانه لازم نیست

.
وجود سوزد از این شعله تا ابد ” میثم ”
سرودن غم آن نازدانه لازم نیست

.

.

.

استاد حاج غلامرضا سازگار

.