می شود گاهی وصال از سختی هجران درست

مثل لبخندی که شد از دیده ی گریان درست

.

کوزه ی مجنون شکست و حال مجنون خوب شد

می کنند از اخم لیلا هم دوا درمان درست

.

از پیمبر زاده ی ما یک پیمبر آمده

یک ربیع الاول دیگر شد از شعبان درست

.

هم چراغ راه هم پشت وپ ناه است این علی

این چنین از ماه گردان شد بلاگردان درست

.

خانه ات آباد آقا ! یوسف کنعان تو

صد گلستان می کند از کلبه ی احزان درست

.

زین ولادت هم دل مولا و هم نوکر خوش است

مستی عشاق با ذکر علی اکبر خوش است

.

می نویسم هرچه احمد باز حیدر می شود

می نویسم هر قدَر الله ؛ اکبر می شود

.

ساکن عرش است و عرش از او معلی می شود

کوثر محض است و آب از او مطهر می شود

.

هرکه یک دفعه نگاهش کرده با خود گفته است

شک ندارم این جوان روزی پیمبر می شود

.

هر زمان که بی نقاب از کوچه ای رد می شود

به هوای دیدنش در کوچه محشر می شود

.

در بقیع و در نجف سر می‌ شود هر لحظه اش

روزگار هر کسی پایین پا سر می شود

.

با اذانش سُبحه و سجاده مستی می کنند

هم بلال و هم موذن زاده مستی می کنند

.

نام او باشد علی و هست زهرا بیشتر

تکیه بر این شاهزاده کرده بابا بیشتر

.

قد و بالای پسر ها دلخوشی مادر است

کیف کرد از دیدنش پس ام لیلا بیشتر

.

خلق احمد خُلق احمد منطقش هم احمدی ست

جبرییل از این شباهت می خورد جا بیشتر

.

ذوالفقار دست مولا دستبوس اکبر است

می دمد روی لبش انا فتحنا بیشتر

.

زهره از یل های شامی آب خواهد شد یقین

گر بگوید ذکر لاحول و لا .. را بیشتر

.

مثل جدش بی نظیر و مثل جدش لافتی ست

چرخش شمشیر او عینا شبیه مجتبی ست

.

عرش حق را نور بود و بر زمین هم نور شد

در کریمی چون عمویش مجتبی مشهور شد

.

جار میزد اسم حیدر را بروی ماذنه

چشم بدخواهش الی یوم القیامت کور شد

.

دستبوس عمه اش بود و رکاب عمه اش

بر حفاظت از حریم زینبی مامور شد

.

ای بI قربان نمازش ای فدای گریه اش

در مناجات شبش سجاده کوه طور شد

.

اذن میدان خواست زهرا را ببیند زودتر

با خودش می گفت مادر جان زیارت جور شد

.

راه افتاد و پدر گریه کنان پشت سرش

دست بر زیر محاسن برد بهر اکبرش

.

بر تن اکبر زره بر شانه ی بابا عبا

گریه می کرد از غمش حتی زره حتی عبا

.

تا که آقا دست سمتش برد از هم باز شد

جمع و جورش کرد آخر سر علی را با عبا

.

یک علی آمد به میدان ! شد صد و ده تا علی !

یک عبا نه ! لازم است اینجا صد و ده تا عبا

.

این جوانان بنی هاشم چه زجری می کشند

تا نگردد ناگهان سرریز از هرجا عبا

.

خاکی است و خاکی است و خونی است و خونی است

چادر زهراست بر دوش جوانان یا عبا ؟!

.

در محرم روضه ماه صفر را می برند

یک نفر کشته شد اما دو نفر را می برند

.

.

.