کوچک ترین امام مصیبت کشیده است

از بازماندگان غروب سپیده است

.

از بس که گریه کرده سرش درد می کند

اندازه ی تمام حرم داغ دیده است

.

در قاب چشم او که همیشه ز خون تر است

تصویری از جنازه ی مَشکی دریده است

.

بر پای او نشان اسیری نشسته است

از بس به روی خار مغیلان دویده است

.

جشن و سرور و شادی و سنگ و سر امام

فهم کسی نمی رسد آنجا چه دیده است

.

ویرانه ها و قصه ی یک دختر اسیر

او هم خجل ز روی مه آن شهیده است

.

این خاندان به نام علی پر تعصبند

او ناسزا به نام علی هم شنیده است

.

.

.

رضا تاجیک

.