با آنکه حد جرمم بالاتر از عذاب است
جرم مرا حساب و عفو تو بی حساب است

.

عفو تو کوه خجلت بر شانه ام نهاده
بر روی دوشم این کوه سنگین ترین عذاب است

.
دستم به بند عصیان پایم به دام شیطان
قلبم هماره بیمار چشمم همیشه خواب است

.
با این گناه بسیار گویی گنه نکردم
برهر گناهم از تو صد پرده ی حجاب است

.
مگذار تا بریزد بر خاک آبرویم

بی آب رحمت تو این آبرو سراب است

.
اشک خجالت از من لطف و عنایت از تو
جرم من است ظلمت ؛ عفو تو آفتاب است

.
هر ناله شعله ی دل هر شعله شاخه ی گل
هر قطره اشک خجلت دریایی از گلاب است

.
باران اشک ” میثم ” از ابر رحمت توست
این ابر آسمانش از چشم بوتراب است

.

.

.

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

.