استاد حاج غلامرضا سازگار 

.
ثواب گریه ی هجران ، وصال دلدار است
چنان که صبح فروزان پس از شب تار است

.
سحرگهان به نگاه خدا کسی پیداست
که در نمازِ تماشای دوست بیدارست

.
مباد خواب سحر جای اشک را گیرد
که چشم خشک همان نخل خشک بی بار است

.
به هوش باش که دل از گنه شود بیمار
به چنگ مرگ بود هر دلی که بیمار است

.
از آن خدا ز گنه حفظ کرد یوسف را
که دید او ز خیال گناه ، بیزار است

.
بیا به سوی خدا باز کن در دل را
دلی که جای خدا نیست ، وادی نار است

.
بهای گوهر اشک تو را خدا داند
بیار هر چه که داری ، خدا خریدار است

.
مباد اژدر نفست به دور دل پیچد
گرش به دام بیفتی ، فرار دشوار است

.
چو عبد حق نشوی ، عبد دیگران گردی
کسی که نیست اسیر خدا گرفتار است

.
بگوی حق و سپس سربدار شو ، ” میثم ” !
که پاسخ سخن میثم علی دار است

.

.

.