در ماتم سرچشمه های پاکی خاکی

***

در ماتم سرچشمه های پاکی خاکی

خون می چکد از زمزم افلاکی خاکی

.

روی دلم حک می کنم حکاکی خاکی

قربان آن چار آفتاب خاکی خاکی

.

هفت آسمان از داغ این ها خون دل خورده

خاک بقیع افلاک را در غم فرو برده 

.

وارد شدن در وادی طور خدا سخت است

از پشت نرده دیدن آیینه ها سخت است

.

تنهایی ارباب های باوفا سخت است

گریه کنی اما بدون سر صدا سخت است

.

گریه کنانش آستینی در دهن دارند

اینجا نگهبان هایشان دستِ بزن دارند

.

سهم دل عاشق به جز نامهربانی نیست

زوّار را قدر سلامی هم امانی نیست

.

از گنبد و گلدسته و ایوان نشانی نیست

بال کبوترها نباشد سایه بانی نیست

.

مانند این غم هیچ داغی را نخواهی دید

جز ماه در شب ها چراغی را نخواهد دید

.

دست بلا بذر جدایی را نکارد کاش

دشنه برای قلب شیعه برندارد کاش

.

خاک بقیع اندوه بی حدا را نیارد کاش

از ابرهای آسمان باران نبارد کاش

.

وقتی بباری کار ما مشکل شود باران

قبر امامان غریبم گِل شود باران

.

تا کِی گلوی ما اسیر آه غم گردد

ای کاش یک ذره از این اندوه کم گردد

.

انگشتری مادرم نذر حرم گردد

تا صحن و ایوان حسن جانم علم گردد

.

باید غریب خویش را یاری کنم آخر

باید برای مجتبی کاری کنم آخر

.

شهر نبی ؛ آل عبا را زجر سختی داد

بعد از پیمبر ؛ مرتضی را زجر سختی داد

.

ناموس شاه لافتی را زجر سختی داد

پس کوچه هایش مجتبی را زجر سختی داد

.

این بغض سنگین سالیانی در دلم مانده

فرزند زهرا مثل مادر بی حرم مانده 

.

این خاک را آخر حسن آباد می سازیم

منبر به نام باقر و سجاد می سازیم

.

ایوان طلا و پنجره فولاد می سازیم

صحنی شبیه صحن گوهرشاد می سازیم

.

شب های جمعه ناحیه با آه می خوانیم

مانند مشهد ؛ آمدم ای شاه می خوانیم

.

باد موافق ؛ زلف شب را گیس خواهد کرد

تصویر مرقد ؛ چشم ما را خیس خواهد کرد

.

دارالقلم را رهبرم تاسیس خواهد کرد

هر ساعتش علامه ای تدریس خواهد کرد

.

پایان هر درسی سلام و روضه ای برپاست

با نام صادق در مدینه حوزه ای برپاست

.

بالای گنبد بال و پرها باز می ماند

سجاده ی خونین جگرها باز می ماند

.

راه حرم وقت سحرها باز می ماند

زوّار می آیند و درها باز می مانند

.

در دست هر خادم گلاب و جام می بینم

نقاره زن ها را به روی بام می بینم

.

باید پری از شهپر باب الحوائج ساخت

حوضی به نام اصغرِ باب الحوائج ساخت

.

تمثال مشکی سردر باب الحوائج ساخت

صحنی به نام مادر باب الحوائج ساخت

.

در مضجع ام البنین ریحانه می ریزیم

پایین پایش طرح سقاخانه می ریزیم

.

روضه که می خوانی بگو هِی آب آب آنجا

روضه بخوان از تشنگی بی حساب آنجا

.

زنجیر می بینی بگو وای از طناب آنجا

تا آب نوشیدی بگو وای از رباب آنجا

.

سقا کنار علقمه قدّش هلالی شد

سهم رباب از آب تنها مشک خالی شد

.

.

.