راحتم از شر این دنیای ماتم خیز کن

التفاتی هم به این باران حزن انگیز کن

.

من بیابانم ، تو اما آسمان رحمتی

گوشه چشمی بر من بی حاصل بی چیز کن

.

برگ های سبز ، می خشکند و می میرند ، آه

بازگرد و این جهان را عاری از پاییز کن

.

اِنتقم یا مُنتقم ، بیش از تمام کارها

ذوالفقارت را برای آن دو قاتل تیز کن

.

ای فدای پلک های زخم دار روضه ات

اندکی از گریه ی روز و شبت پرهیز کن

.

یک سلام بر حسینم را بگیر و در عوض 

در حساب من هزاران بار حج واریز کن

.

من مریض دوری از شش گوشه هستم ای طبیب 

پس برایم در محرّم کربلا تجویز کن

.

.

.

محمد بیابانی

.