گمان مدار که نام تو بردن ؛ عادت ماست

نسیم یاد تو در هر سحر عبادت ماست

.

زمین به زیر قدم‌ های تو سرافراز است

سلامت تو ، به جان همه ، سلامت ماست

.

اگر که عمر جهان هم تمام گردد باز  

ندارد آنچه تمامی همین ارادت ماست

.

کنار خانه‌ ی چون تو کریم بی‌ منت

دری دگر بزنم … باعث خجالت ماست

.

قسم به ساقی لب تشنه‌ ای که دستانش

به دست مادر تو ضامن شفاعت ماست

.

در اولین شب جمعه مرا به همراهت

ببر به کربُبلایی که عین جنت ماست

.

ببر به کرببلا و بخوان که یا جداه

هنوز داغ لب تشنه‌ ات مصیبت ماست

.

.

.