نیست پیدا در حریمت های و هوی بادها

.

کور بینا شد ، فلج پا شد ، گدا روزی گرفت
پشت هم رخ می دهد اینجا از این رخدادها

.

جمله ای تکرار شد ، هرصحن را پر کرده است :
” کار من با گوشه ی چشم تو راه افتاد ” ها

.

می شود حس کرد از فیروزه کاری های صحن
حسرت دیوارها را بر دل شمشادها

.

از شفای درد پشت پنجره فهمیده ام
نرم شد از اشک زائرها دل فولادها

.

دختری آمد به گوهرشاد ، گوهرشاد شد
یا علی موسی الرضا گفتند گوهرشادها

.

ضامن آهو شدی ، صیاد آهو را رهاند
شک نمی کردند در خوش قولی ات صیّادها

.

شاعری پرسید : من هم سهم دارم در حرم ؟
پاسخش را داد آقا با حسن خوشزادها

.

هر کسی دعبل نخواهد شد ولی این شعر هم
می تواند حک کند نام مرا در یادها

.

پایتخت کشور دل هاست شهر مشهد و
مانده حسرت در دل تهران و عشق آبادها

.

.

.

 مجتبی خرسندی

.